Γούβες Λακωνίας , 10/10/2016
Πλησιάζω.... και στέκομαι... Κλείνω τα μάτια και "μεταφέρομαι" χρόνια πριν. Ο τοίχος δεν φορά την λήθη, το μπλε παραθύρι ανοίγει και ένα χαμόγελο μισό,αλλά τόσο αληθινό, διακρίνεται στο γεμάτο ρυτίδες πρόσωπό της..Καθώς το αεράκι σαν αερικό παίζει με την γκρίζα πλεξούδα των μαλλιών της..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου